mirrage

birtan frá ljósastaurnum á horninu flæðir inn um gluggan minn..
ég er að reyna að sofna en hugur minn er fastur hjá þér, og þetta ljós fer í taugarnar á mér..
það málar mynd af þér á veggin,,, hún er jafn fjarlæg og þú..
ég stend upp og reyni að skoða þig, ég stend við hliðina á þér,,, því í hvert skipti sem ég reyni að standa á móti þér þá fellur dimmur skuggi yfir þig,, og þú hverfur..
ég reyni að snerta þig en þú hverfur jafn ört og ég kem við þig..

kannski ætti ég bara að fara að sofa...

þú verður horfin í fyrramálið...

Anna og Klaspútin

Hún heyrði marrið og nagið í þeim, þeir virtust vera að borða sig hægt í gegnum veggin.
Hún hafði skeggrætt við leiðtoga þeirra áðan, er hún lá face down á baðherbergisgólfinu.
Þetta var óskup venjulegt Breiðholts-baðherbergisgólf, ljótt, gullt veggfóðurslegt plast gólfefni með hvítum loðnum klósettmottum..
Önnur þeirra vafin í kringum gamalt Gustafberg postulínsklósett með fót, ekki þannig sem hangir á veggnum og svífur hrokafullt yfir nýtískulegum gólflísum ríkra manna, nei þettta var gamalt tignarlegt gustafsberg með fljóthittnandi plastsetu.. að hennar mati langt um betra val.
Þetta hafði verið mikið ágreiningsefni á milli hennar og klaspútíns, leiðtoga haframannana, sem voru í þann veginn að komast í gegnum veggin hjá græna postulíns-baðinu með kalkblettnum í bottninum.. hún var ekki viss hvaða litir væru á veggjunum, en hún var nokkuð viss um að þeir voru minnstakosti fjórir.. Loftið var farið af og stjörnuljósið litaði andlitið hennar og færði fallegan glitrandi gljáa yfir Gustafsberginn

hún var viss um að hafa verið þarna í ellevu daga og ellevu nætur.. eins og ésú..

hún heyrði úr annari átt kunnulega rödd, hálf kuldalega öskrandi í gegnum hurðina :

- Anna !! er allt í lagi með þig?!? Svaraðu mér !!

Hún hugsaði þessa annars frekar tilefnislausu spurningu og velti henni vel fyrir sér áður en hún svaraði til baka:

- Jú jú ! ég er búinn að tala við hann og honum er allveg sama um sápuna skari, þú þarft ekkert að vera að spá í þessu ! !

Smá þögn, og rennandi hljóð heyrðist hinumeginn er spyrjandin rendi sér niður eftir hurðinni og reyndi að velta svarinu fyrir sér, eftir nokkrar mínutur í djúpri hugsun og vangaveltingum.. kom andsvar:

- Ha…hverjum er sama? Og um hvaða sápu?

Anna lá og velti sér yfir á bakið, klæddi sig úr bolnum og lá þarna á nærbuxunum einum og skellti annari löppini upp á gustafsberginn.. og svaraði..

- klaspútin keisari… hann er að koma eftir smá ! hann ætlaði að taka með sér aukasápu fyrir okkur svo við gætum þvoð hestinum..

hinumegin heyrðist í ringulreiðini sem var að veltast um í höfðinu á spyrjandanum.. er hann greinilega tók ákvörðun um að láta þetta allveg eiga sig sökum þess að hún virtist vera í góðum málum.. hann spurði nú samt

- þér líður vel er það ekki?

Anna varð hálf hissa á þessu,, og svaraði..

- júhú,,, passaðu samt að hesturinn komist ekki í seríosið mitt..

spyrjandin þagnaði…. Anna fór að hlæja…