ÞESSI SAGA ER MJÖG ORÐAGRÓF OG EKKI LESA HANA EF ÞÚ ERT VIÐKVÆMUR ÞANNIG ORÐALAGI EÐA LÝSINGUM !
Þau
Kjóllin hennar rfnaði þegar hann reif í hann bringu og niður..
Hún stóð þarna á brjóstarhaldanum einum saman.
Í hellandi rigninguni þar sem að hann náði henni eftir að hafa hlaupið hana uppi.
Hún hafði hlaupið langa leið eftir að hún mætti honum í undirgöngunum.
Hún fékk hnefa beint í andlitið, og svo aftur og aftur.
Hún fann hvernig nefið hennar hálf mölvaðist við bylmingshöggin sem að komu hvað eftir annað eins og öldugangur í óviðri, og var hún allveg jafn varnarlaus þessum stóra manni eins og kona ein í sjónum.
Hann öskraði á hana, hóra hóra hóra..
Hún náði ekki koma upp orði sökum þess hvað hún var hrædd, heitt blóðið rann niður hálsinn á henni og niður bringuna, hún fann ekki munin hvort að hún væri að gráta eða blæða, hún eiginlega gat ekki hugsað neitt..
Hann fellti hana niður skellti henni á blautt malbikið fyrir utan undirgöngin, hún reyndi að standa upp en þá fékk hún bara annað högg í andlitið.
Hún vankaðist örlítð og fann að hann var að draga hana eftir götuni inn í göngin..
Hún reyndi að berjast á móti en krafturinn hvarf í hafið. Hann var bara svo sterkur.
Svo rosalega sterkur....
Hann henti henni upp við vegg og hélt um hálsinn a henni.. hún átti í erfiðleikum með að anda, hjartað á henni hamaðist svo hratt og heimurinn snérist í hringi, hún vonaði að hún gæti bara dottið út, sofnað, slöknað á henni, vitsfyrring mannsins var yfirþyrmandi.
Hún fann þegar hann teigði sig undir kjólinn hennar og reif niður á henni nærbuxurnar.
Hann reyndi að þvinga í sundur á henni lærin en hún barðist hetjulega við, hann beit hana í lærið og hún náði að öskra í fyrsta sinn,, öskra hátt, við það náði hann að þvinga í sundur á henni lærin.
Hann barði hana einu sinni enn í andlitið á meðan hann slefti takinu á hálsinum rennndi hann niður buxunum.
Allt gerist svo hratt..
Hann henti henni niður á gólfið og lagðist ofan á hana.
Hún hætti að berjast um, allt var stopp, aflið var svo mikið, hún gafst upp.
Hann teigði sig upp að andlitinu hennar og hún fann andardrátt hans á kynnini.
Hún fann að þetta voru tár sem láku úr augunum hennar.
Hún fann þegar hann þröngvaði sér inn í hana.
Allt stoppaði og hún fann hvernig að hann hvíslaði í eyrað hennar..
Hóra.
Hún fann allt í einu óttan hverfa og breitast í reiði, hún reiddist og reiddist með þennan ókunnuga mann ofaná sér.
Hún fann hvernig reiðin gaf henni kraft til þess að hreifa sig á nýju, hún reysti upp höfuðið og beit bylmingsfast í kynnina á honum. Hún fann tennurnar skera í gegnum holdið á honum eins og skurðnhnífur, hann öskraði.
Hún fann að hún hafði einhvern möguleika.
Hún var að særa hann.
Hún hrækti stykkinun sem hún beit úr honum framan í hann.
Hann kipptist til og stökk örlítið upp, þunginn losnaði af höndunum hennar, hún teigði sig niður með hendini og reif eins fast og hún gat í það sem hún náði.
Hún fann að það blæddi í lófann hennar.
Hann hrekktist við og gaf upp þetta smástrákslega öskur.
Hún var laus, hún stökk á fætur og hljóp af stað.. Hún hljóp eins hratt og hún gat.
Hún leit við og sá hann í fósturstellinguni á jörðinni..
Þá hugsaði hún.. hægði á ferðinni.. stoppaði.. snéri sér við og horfði á manninn.
Þetta ógeð sem hafði ráðist á hana, lá þarna á götuni ataður í blóði, eins og slasað ungbarn.
Hún snéri við og hljóp að honum.
Hún teigði sig í stein sem lág á götuni..
Hún stóð yfir honum með steinin og lét hann falla á andlitið á honum..
Hann ummlaði eitthvað smá, og þagnaði svo,, hún settist niður við hliðina á honum og horfði á hann hætta að anda.
Hún teigði sig í vasan á leðurjakkanum hanns sem lá á götuni, tók upp síman og hringdi á lögregluna,,
Hún sat þarna í rigninguni, upp við veggin þar sem henni hafði verið nauðgað og datt út..
Hún vann…
