Þau

ÞESSI SAGA ER MJÖG ORÐAGRÓF OG EKKI LESA HANA EF ÞÚ ERT VIÐKVÆMUR ÞANNIG ORÐALAGI EÐA LÝSINGUM !

Þau

Kjóllin hennar rfnaði þegar hann reif í hann bringu og niður..
Hún stóð þarna á brjóstarhaldanum einum saman.
Í hellandi rigninguni þar sem að hann náði henni eftir að hafa hlaupið hana uppi.
Hún hafði hlaupið langa leið eftir að hún mætti honum í undirgöngunum.
Hún fékk hnefa beint í andlitið, og svo aftur og aftur.
Hún fann hvernig nefið hennar hálf mölvaðist við bylmingshöggin sem að komu hvað eftir annað eins og öldugangur í óviðri, og var hún allveg jafn varnarlaus þessum stóra manni eins og kona ein í sjónum.
Hann öskraði á hana, hóra hóra hóra..
Hún náði ekki koma upp orði sökum þess hvað hún var hrædd, heitt blóðið rann niður hálsinn á henni og niður bringuna, hún fann ekki munin hvort að hún væri að gráta eða blæða, hún eiginlega gat ekki hugsað neitt..
Hann fellti hana niður skellti henni á blautt malbikið fyrir utan undirgöngin, hún reyndi að standa upp en þá fékk hún bara annað högg í andlitið.
Hún vankaðist örlítð og fann að hann var að draga hana eftir götuni inn í göngin..
Hún reyndi að berjast á móti en krafturinn hvarf í hafið. Hann var bara svo sterkur.

Svo rosalega sterkur....

Hann henti henni upp við vegg og hélt um hálsinn a henni.. hún átti í erfiðleikum með að anda, hjartað á henni hamaðist svo hratt og heimurinn snérist í hringi, hún vonaði að hún gæti bara dottið út, sofnað, slöknað á henni, vitsfyrring mannsins var yfirþyrmandi.
Hún fann þegar hann teigði sig undir kjólinn hennar og reif niður á henni nærbuxurnar.
Hann reyndi að þvinga í sundur á henni lærin en hún barðist hetjulega við, hann beit hana í lærið og hún náði að öskra í fyrsta sinn,, öskra hátt, við það náði hann að þvinga í sundur á henni lærin.
Hann barði hana einu sinni enn í andlitið á meðan hann slefti takinu á hálsinum rennndi hann niður buxunum.
Allt gerist svo hratt..
Hann henti henni niður á gólfið og lagðist ofan á hana.
Hún hætti að berjast um, allt var stopp, aflið var svo mikið, hún gafst upp.
Hann teigði sig upp að andlitinu hennar og hún fann andardrátt hans á kynnini.
Hún fann að þetta voru tár sem láku úr augunum hennar.
Hún fann þegar hann þröngvaði sér inn í hana.
Allt stoppaði og hún fann hvernig að hann hvíslaði í eyrað hennar..
Hóra.
Hún fann allt í einu óttan hverfa og breitast í reiði, hún reiddist og reiddist með þennan ókunnuga mann ofaná sér.
Hún fann hvernig reiðin gaf henni kraft til þess að hreifa sig á nýju, hún reysti upp höfuðið og beit bylmingsfast í kynnina á honum. Hún fann tennurnar skera í gegnum holdið á honum eins og skurðnhnífur, hann öskraði.
Hún fann að hún hafði einhvern möguleika.
Hún var að særa hann.
Hún hrækti stykkinun sem hún beit úr honum framan í hann.
Hann kipptist til og stökk örlítið upp, þunginn losnaði af höndunum hennar, hún teigði sig niður með hendini og reif eins fast og hún gat í það sem hún náði.
Hún fann að það blæddi í lófann hennar.
Hann hrekktist við og gaf upp þetta smástrákslega öskur.
Hún var laus, hún stökk á fætur og hljóp af stað.. Hún hljóp eins hratt og hún gat.
Hún leit við og sá hann í fósturstellinguni á jörðinni..
Þá hugsaði hún.. hægði á ferðinni.. stoppaði.. snéri sér við og horfði á manninn.
Þetta ógeð sem hafði ráðist á hana, lá þarna á götuni ataður í blóði, eins og slasað ungbarn.
Hún snéri við og hljóp að honum.
Hún teigði sig í stein sem lág á götuni..
Hún stóð yfir honum með steinin og lét hann falla á andlitið á honum..
Hann ummlaði eitthvað smá, og þagnaði svo,, hún settist niður við hliðina á honum og horfði á hann hætta að anda.
Hún teigði sig í vasan á leðurjakkanum hanns sem lá á götuni, tók upp síman og hringdi á lögregluna,,
Hún sat þarna í rigninguni, upp við veggin þar sem henni hafði verið nauðgað og datt út..
Hún vann…

þegar dögun verður dagur og dagur að kvöldi kemur mun ég sitja nætur langt og reyna að ýta því til hliðar að klukkan hættir ekki að tifa og tilfiningarnar lifa í takt við rímurnar sem ég skrifa..

Sorry forgotten lores, fyrir að stela setninguni, og ábyggilega skirfa hana vitlaust niður, en þú veist
hún er ómandi í hausnum á mér og mér finst hún flott..

Ég er að spá í að farað virkja þetta blogg hérna, svona víst að ég hef ekkert að gera á kvöldin, tja fyrir utan að endurskýra fjarstýringuna mína ásamt frekari búsáhöldum..

Þó munu þær bloggfærslur að öllum líkindum vera mér einum til yndisauka og dægrastyttingar því það veit engin af þessari síðu..

en þá bara að vana að það gerist það sama að ég verði sjálfum mér til ama, já eða kannski frama, eða kannski kemur þessi dama ríðandi á lama og segir það nákvæmlega sama..